تبلیغات
تبلیغات
نوشته شده توسط : سلطان قلبها

رنگ مد سال 2015 چیست رنگ سال 94

چندی پیش رنگ سال ۲۰۱۵ توسط موسسه پنتون pantone اعلام شد.

این موسسه هر سال و قبل از شروع سال جدید میلادی ، رنگی را بعنوان رنگ مد سال معرفی میکند ، که مردم جهان از آن برای طراحی دکوراسیون ، مد و لباس و … خود الهام میگیرند.

اما امسال این موسسه رنگ marsala را بعنوان رنگ سال اعلام کرد.اما این رنگ دقیقاً چه رنگی است؟

رنگ marsala ، همان عنابی است!

این رنگ تقریبا همانند قرمز-قهوه ای است که در طبیعت وجود دارد.

 



:: برچسب‌ها: رنگ سال 94 ,
:: بازدید از این مطلب : 194
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : پنج شنبه 28 اسفند 1393 | نظرات ()
نوشته شده توسط : سلطان قلبها

مقدمه

- – - – - – - – - – -
نوروز لحظه ای عزیز برای ایرانی ها است.همه مردم ما با هر سلیقه ای تحویل سال و نوروز را مهم می دانند. در تاریخ ایران همیشه بالاترین مقامات کشور هم نوروز را جشن می گرفته اند. در انقلاب اسلامی نیز نوروز با پیام رهبری نظام آغاز می شود؛ ایشان بیشتر سال ها را با یک نامی مشخص کرده اند که به نظر می رسد فلسفه این کار جلب توجه مردم به یک ارزش و همین طور در نقطه مقابل آن به یک مشکل است. براین اساس رهبری با اطلاعات و گزارش هایی که از سراسر کشور دریافت می کنند، مطالعات و تجربه ای که دارند، درک و دریافتی که از معارف اسلامی و قرآنی و مفاهیم انسانی دارند و نیز اشرافی که به مسائل کشور دارند، هر سال ملت را به یک موضوع توجه می دهند.
در واقع از میان همه ارزش ها و جهت گیری های مطلوب، رهبری یک ارزش را برجسته می کنند و در صدر قرار می دهند و توجه همگان را به آن جلب می کنند. این در واقع نوعی اعتلای فرهنگ عمومی جامعه است که از وظایف رهبری است., در جامعه ما اشکال کم نیست. البته محاسن بسیاری هم وجود دارد.رهبری برای بیان عیب ها از نقطه مقابل آنها استفاده می کنند و آن حسنی را که توجه به آن می تواند عیب ها را برطرف کند، نام سال قرار می دهند. مثلاً در جامعه بی انضباطی اجتماعی وجود داشته و ایشان روی انضباط اجتماعی تأکید می کنند. یا وقتی بخواهند با تنبلی مقابله کنند، همت مضاعف را برمی گزینند. یا وقتی بخواهند اعتماد به نفس را تقویت کنند، صحبت از نوآوری و شکوفایی می کنند. وقتی می خواهند به پرکاری و عشق به کار تأکید کنند، وجدان کار را اعلام می کنند. یا مثلاً ارزش هایی مانند رفتار علوی، نهضت حسینی و امثال این ها را که اثرگذار بوده است . ( حداد عادل ، مشاور عالی مقام معظم رهبری ، پایگاه خبری تحلیلی سخن آنلاین ، ۲۹/۱۲/۱۳۹۲ ، با تلخیص ) و لذا همگان بر این نکته اذعان دارند که ” نامگذاری سال ها از جانب مقام معظم رهبری یک حرکت تشریفاتی نبوده و نیست بلکه ایشان به عنوان رهبرانقلاب اسلامی و دیده بانی هوشیار نیاز کشور را برانداز کرده و با نامگذاری هر سال با نامی مربوط به نیاز همان سال خط و مشیی را برای دستگاه های مختلف نظام مشخص می فرمایند بدین معنا که باید تمام دستگاه های مرتبط با نظام اعم از سه قوه قضائیه، مقننه و مجریه و غیر سه قوه همه با هم به سوی این هدف مشخص شده حرکت کنند و تمام تلاش خود را برای هر چه بهتر انجام شدن و به سرانجام رسیدن رهنمودهای رهبری به کار ببندند . ( پایگاه خبری تحلیلی صراط ، ۶/۱/۱۳۹۰ ، با تغییر وتخلص )

- – - – - – - – - – - – - – - -

آغاز نام گذاری رسمی سال از سوی مقام معظم رهبری

- – - – - – - – - – - – - – - -
رهبر معظم انقلاب با نام‌گذاری سال ۱۳۷۸، به عنوان سال امام خمینی(ره) سنتی جدید را برای نام‌گذاری سال‌ها در کشور پایه نهادند. سنتی که پیش از این نیز در پیام‌های نوروزی ایشان به چشم می خورد اما به شکل مدون و تأثیر‌گذار که راهی را نشان بدهد و بتواند حرکتی در جامعه ایجاد کند از سال ۷۸ آغاز شد. این سنت حسنه از سال ۸۲ با نام‌گذاری سال مذکور به نام “خدمتگزاری” حالتی جدی‌تر به خود گرفت و موجبات تکاپو در بین مسؤولان برای رسیدن به خواسته‌های معظم‌ له که در حقیقت خواسته نهایی عموم جامعه بود را بیش از پیش کرد. ( پایگاه خبری تحلیلی صراط ، ۶/۱/۱۳۹۰ ، با تغییر وتخلص )
” رهبر معظم انقلاب در سال‌های پیش از آن هم در پیام‌های نوروزی خود بر نکته‌ای مشخص تاکید می‌کردند اما نام مشخصی را برای سال آغاز شده عنوان نمی‌کردند. بر همین مبنا بود ایشان سال ۱۳۶۹ را سال تاکید بر ”تحول درونی و اصلاح امور” عنوان کردند؛ سالی که اولین عید ایران اسلامی به رهبری حضرت آیت ‌الله خامنه‌ای بود.
رهبر معظم انقلاب همچنین سال ۱۳۷۰ را تاکید بر ”صبح روشنی”، سال ۱۳۷۱ را تاکید بر ”تحکیم معنویت”، سال ۱۳۷۲ را سال تاکید بر ”عدالت اجتماعی”، سال ۱۳۷۳ را تاکید بر ”صرفه‌جویی”، ۱۳۷۴ تاکید بر ”وجدان کاری، انضباط اجتماعی، انضباط اقتصادی”، سال ۱۳۷۵ را تاکید بر”ضرورت پرهیز از اسراف و حفظ ثروت و منابع عمومی کشور”، سال ۱۳۷۶ را سال تاکید بر”توجه به معنویات و فضایل اخلاقی” و سال ۱۳۷۷ را سال تاکید بر ”صرفه‌جویی و پرهیز از اسراف، قناعت و پایداری بر مواضع اسلامی و انقلابی” اعلام کردند. ( پایگاه تخصصی الگو شناسی )

- – - – - – - – - – - – - – - -

جدول نام سال های اخیر در یک نگاه
- – - – - – - – - – - – - – - -
۱۳۷۳ ”وجدان کارى” و”انضباط اجتماعی”
۱۳۷۴ ”انضباط اقتصادى و مالى”
۱۳۷۵ ”کار سازنده”
۱۳۷۶ ”صرفه جویی”
۱۳۷۷ ”صرفه جویی”
۱۳۷۸ ”امام خمینى قدسّ سرّه”
۱۳۷۹ ”امام امیرالمؤمنین، علی بن ابی طالب علیه ‏السّلام”
۱۳۸۰ ” اقتدار ملی و اشتغال آفرینی”
۱۳۸۱ ”عزّت و افتخار حسینى”
۱۳۸۲ ”نهضت خدمتگزارى”
۱۳۸۳ ”پاسخگویى سه قوه به ملت ایران”
۱۳۸۴ “همبستگى ملى و مشارکت عمومى”
۱۳۸۵ “پیامبر اعظم(ص)”
۱۳۸۶ ”اتحاد ملى و انسجام اسلامى”
۱۳۸۷ ”نوآوری و شکوفایی”
۱۳۸۸ ”اصلاح الگوى مصرف”
۱۳۸۹ ”همت مضاعف و کار مضاعف”
۱۳۹۰ ”جهادی اقتصادی”
۱۳۹۱ ”تولید ملى، حمایت از کار و سرمایه‌ ایرانى”
۱۳۹۲ ”حماسه سیاسی و حماسه اقتصادی”
۱۳۹۳ ”اقتصاد و فرهنگ، با عزم ملی و مدیریت جهادی ”

 

سال ۹۳ سال اقتصاد و فرهنگ، با عزم ملی و مدیریت جهادی

—-
در نگاه به سال ۹۳ آنچه به نظر … مهم‌تر از همه است، دو مسئله است: یک مسئله همین مسئله‌ی اقتصاد و دیگری مسئله‌ی فرهنگ است. در هر دو عرصه و در هر دو زمینه توقّعی که وجود دارد، تلاش مشترکی است میان مسئولان کشور و آحاد مردم. آنچه برای بنای زندگی و سازندگی آینده مورد انتظار است، بدون مشارکت مردم تحقّق‌پذیر نیست. بنابراین علاوه بر مدیریّتی که مسئولین باید انجام بدهند، حضور مردم در هر دو عرصه لازم و ضروری است؛ هم عرصه‌ی اقتصاد، هم عرصه‌ی فرهنگ. بدون حضور مردم کار پیش نخواهد رفت و مقصود تحقّق پیدا نخواهد کرد. مردم در گروه‌های گوناگون مردمی با اراده و عزم راسخ ملّی میتوانند نقش‌آفرینی کنند. مسئولین هم برای اینکه بتوانند کار را به‌درستی پیش ببرند، احتیاج به پشتیبانی مردم دارند. آنها هم بایستی با توکّل به خدای متعال و با استمداد از توفیقات و تأییدات الهی و کمک مردمی، مجاهدانه وارد میدان عمل بشوند؛ هم در زمینه‌ی اقتصاد و هم در زمینه‌ی فرهنگ. … به گمان من آنچه در این سال جدید پیش رو داریم، عبارت است از اقتصادی که به کمک مسئولان و مردم شکوفایی پیدا کند، و فرهنگی که با همّت مسئولان و مردم بتواند سمت و سوی حرکت بزرگ کشور ما و ملّت ما را معیّن کند. لذا من شعار امسال را و نام امسال را این قرار دادم: ” اقتصاد و فرهنگ با عزم ملّی و مدیریّت جهادی ” (پایگاه خبری تحلیلی گلپا نیوز ، ۱/۱/۱۳۹۲ )

- – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – -
بازشناسی واژه های کلیدی در پیام نوروزی و سخنان مقام معظم رهبری در جوارمرقد امام رضا ( ع )
تحقق حماسه سیاسی
در سال ۹۲ آنچه به‌عنوان حماسه‌ی سیاسی انتظار میرفت، ملّت ایران خلق کردند و آفریدند. یقیناً حماسه‌ی سیاسی در دو حرکت بزرگ ملّت ایران جلوه‌ی بیشتری یافت: یکی حرکت انتخابات در نیمه‌ی اوّل سال، و دیگری راهپیمایی سراسری و عظیم ملّت در نیمه‌ی دوّم . دو نکته درباره‌ی این دو حادثه وجود دارد.

نکته‌ی اوّل : از اوّل انقلاب تا امروز، نصاب شرکت مردم در انتخابات تنزّل نکرده است؛ این خیلی مهم است. در آخرین انتخاباتی که ملّت ما پای صندوق رأی رفتند ــ یعنی انتخابات ریاست جمهوری یازدهم ــ شرکت مردم در انتخابات، ۷۲ درصد بود؛ این رقم، هم در بین انتخابهای دنیا یک رقم بالایی است و یک نصاب برجسته‌ای است . معنای این شرکت وسیع مردم در انتخابات این است که مردم‌سالاری دینی در کشور تثبیت شده است .
نکته دوّم : در مورد راهپیمایی بیست‌ودوّم بهمن است که جمعیّت راهپیمایی در تهران و در شهرهای بزرگ و معروف از سالهای قبل، هم بیشتر بود، هم پرشورتر بود یعنی شعارهای مردم، شعارهای پرمغز و پرمعنا و پرشور بود. علّت این بود که امسال عوامل مؤثّر در سیاستهای استکباری، لحنشان نسبت به ملّت ایران بی‌ادبانه‌تر و توهین‌آمیزتر بود. این نشان‌دهنده‌ی حسّاسیّت مردم ما و غیرت مردم ما در برابر دشمنی و شرارت دشمنان جمهوری اسلامی و دشمنان ایران است.

- – - – - – - – - – -
حماسه اقتصادی در پیش رو
در باب حماسه‌ی اقتصادی کاری که باید انجام بگیرد و توقّع بود که اتّفاق بیفتد، اتّفاق نیفتاد. تلاشهایی انجام گرفت که مورد سپاس است، ولی کار بزرگی که باید در زمینه‌ی حماسه‌ی اقتصادی انجام بگیرد، همچنان در پیش روی ما است و ما موظّفیم که این حماسه را به وجود بیاوریم. مسئله‌ی اساسیِ اقتصاد برای کشور ما و ملّت ما یک مسئله‌ی مهم است؛ در اواخر سال ۹۲ بحمدالله یک زیرساخت فکری و نظری برای حماسه‌ی اقتصادی به وجود آمد؛ سیاستهای «اقتصاد مقاومتی» اعلام شد و زمینه آماده است برای اینکه ان‌شاءالله تلاش لازم در این باب انجام بگیرد.

مولفه های مهم درسال ۹۳
در نگاه به سال ۹۳ آنچه مهم‌تر از همه است، دو مسئله است: یک مسئله همین مسئله‌ی اقتصاد و دیگری مسئله‌ی فرهنگ است. در هر دو عرصه و در هر دو زمینه توقّعی که وجود دارد، تلاش مشترکی است میان مسئولان کشور و آحاد مردم. آنچه برای بنای زندگی و سازندگی آینده مورد انتظار است، بدون مشارکت مردم تحقّق‌پذیر نیست. بنابراین علاوه بر مدیریّتی که مسئولین باید انجام بدهند، حضور مردم در هر دو عرصه لازم و ضروری است؛ هم عرصه‌ی اقتصاد، هم عرصه‌ی فرهنگ. بدون حضور مردم کار پیش نخواهد رفت و مقصود تحقّق پیدا نخواهد کرد. مردم در گروه‌های گوناگون مردمی با اراده و عزم راسخ ملّی میتوانند نقش‌آفرینی کنند. مسئولین هم برای اینکه بتوانند کار را به‌درستی پیش ببرند، احتیاج به پشتیبانی مردم دارند. آنها هم بایستی با توکّل به خدای متعال و با استمداد از توفیقات و تأییدات الهی و کمک مردمی، مجاهدانه وارد میدان عمل بشوند؛ هم در زمینه‌ی اقتصاد و هم در زمینه‌ی فرهنگ.

ملّت ایران باید خود را قوی کند؛ این حرف من است. حرف، درباره‌ی اقتدار ملّی است. بر این اساس نقشه‌ی کلّی سال ۹۳ را در این دو عنصر میبینم که در پیام اوّل سال عرض کردم: اقتصاد و فرهنگ با عزم ملّی و با مدیریّت جهادی.
قوی شدن یک ملّت فقط به این نیست که تسلیحات جنگی پیشرفته‌ای داشته باشد؛ البتّه تسلیحات هم لازم است، امّا فقط با تسلیحات هیچ ملّتی قوی نمیشود. من وقتی نگاه میکنم، سه عنصر را پیدا میکنم که دو عنصر از آنها همین دو نقطه‌ای است که در پیام عرض کرده‌ام؛ این سه عنصر اگر مورد توجّه قرار گرفتند، یک ملّت قوی میشود: یکی اقتصاد، یکی فرهنگ، و سوّمی علم و دانش.

بایدهای تحقق شعار سال ۹۳ از منظر مقام معظم رهبری
الف : در حوزه اقتصاد ، عزم ملی و مدیریت جهادی
۱- توجه به اقتصاد مقاومتی به عنوان یک ایده اجرائی و بهترین راه حلّ مشکلات اقتصادی کشور جهت مقاوم‌سازی، محکم‌سازی پایه‌های اقتصادی ، چه در شرایط تحریم، چه در شرایط غیر تحریم با شاخص های ؛
- یک الگوی علمی متناسب با نیازهای کشور ما و بسیاری از کشورها
- درون‌زا بودن ( از دل ظرفیّتهای خود کشور ما و خود مردم ما میجوشد )
- برون‌گرا است ( با اقتصادهای جهانی تعامل دارد، با اقتصادهای کشورهای دیگر با قدرت مواجه میشود)
- مردم‌بنیاد است ( بر محور دولت نیست و اقتصاد دولتی نیست، اقتصاد مردمی است؛ با اراده‌ی مردم، سرمایه‌ی مردم، حضور مردم تحقّق پیدا میکند)
- نظارت دولتی (دولت مسئولیّت برنامه‌ریزی، زمینه‌سازی، ظرفیّت‌سازی، هدایت و کمک دارد)
- دانش‌بنیان و دانش محور است ( از پیشرفتهای علمی استفاده میکند ، اقتصاد را بر محور علم قرار میدهد )
- بهره گیری از تجربه‌ها و مهارتها ی ( صاحبان صنعت و کارگرانی که دارای تجربه و صنعتگر یا کشاورز
وعناصر با تجربه‌ی که در طول سالهای متمادی کارهای بزرگی را بر اساس تجربه انجام داده‌اند)
- عدالت‌محور ی به معنای توجه به عدالت اقتصادی و عدالت اجتماعی و عدم توجه صرف به شاخصهای اقتصاد سرمایه‌داری نظیر رشد ملّی، تولید ناخالص ملّی
- توجه به شاخصهای علمی موجود دنیا بر محور «عدالت» نه به معنای تقسیم فقر، بلکه به معنای تولید ثروت و ثروت ملّی را افزایش دادن
۲- ظرفیت های کشور جهت تحقق اقتصاد مقاومتی
- نیروی انسانی ( جمعیّت جوان کشور ــ از پانزده سال تا سی سال ــ ، ده میلیون دانش‌آموخته‌ی دانشگاه‌ها ، چهار میلیون دانشجو ، میلیونها نیروی مجرّب و ماه )
- منابع طبیعی ( نفت ، گاز ، معادن ، طلا و فلزّات کمیاب ، سنگ آهن، سنگهای قیمتی، انواع و اقسام فلزهای لازم و اساسی ــ که مادر صنایع محسوب میشوند )
- موقعیّت جغرافیایی ( پانزده کشور همسایه با جمعیت ۳۷۰ میلیونی ، فرصت حمل و نقل ترانزیت آن ها ، دریای آزاد در جنوب ، آبهای محدود در شمال ، بازار داخلی ۷۵ میلیونی )
- زیرساخت‌های نرم‌افزاری ( سیاستهای اصل ۴۴، سند چشم‌انداز ) و سخت‌افزاری (جاده ، سدّ، پل ، کارخانه و امثال اینها )
۳- شاهد مثال امکان نیل به تحقق اقتصاد مقاومتی :
- پیشرفت های صورت گرفته در شرائط تحریم در حوزه های (تولید علم ، صنعت و فناوری است ، دانشهای پیشرفته و روز، نانو ، هسته‌ای ، سلّولهای بنیادی ، صنایع دفاعی ، صنایع پهپاد و موشک )
۴- الزامات تحقق اقتصاد مقاومتی
- بی توجهی به تحریم ها ( چشممان به دست دشمن نباشد که کِی این تحریم را برمیدارد، کِی فلان نقطه را موافقت میکند )
- عزم جدی ، تعامل و همکاری ( در اقتصاد هم اگر عزممان را جزم کنیم و دست به دست هم بدهیم، میتوانیم اقتصاد را شکوفا کنیم )
- حمایت قانونی ، قضائی ، اجرائی ، تشویقی ، از تولید ملی ( مسئولان باید از تولید ملّی حمایت کنند . تولید ملّی، اساس و حلقه‌ی اساسی پیشرفت اقتصاد است )
- توجه صاحبان سرمایه و نیروی کار به افزایش بهره وری و حدّاکثر استفاده‌ی بهینه از امکاناتی که وجود دارد .
- ارجح دانستن فعّالیّت های تولیدی از سوی صاحبان سرمایه بر فعّالیّتهای دیگر ( این حسنه است، این صدقه است، این جزو بهترین کارها است )
- ترویج تولید ملّی از سوی مردم در همه‌ی سطوح با «مصرف تولیدات داخلی»( نمیگوییم خرید جنس خارجی حرام است، امّا عرض میکنیم خرید جنس داخلی یک ضرورت برای مقاوم‌سازی اقتصاد است . در اینجا هم مثل خیلی جاهای دیگر، مسئولیّت مسئولان و مدیران کشور از دیگران بیشتر است )
وظایف همگانی در خصوص اقتصاد مقاومتی ( اقتصاد مقاومتی به معنای مقاوم ساختن پایه‌های اقتصاد، یکی از وظایف عمومی امروز ما است و همه میتوانند در آن نقش ایفا کنند، هم مسئولین و مسئولین قوای سه‌گانه، هم آحاد مردم، هم
کسانی که دارای مهارت کارند، هم کسانی که دارای سرمایه‌اند، هم صاحب‌نظران )

ب : در حوزه فرهنگ ، عزم ملی و مدیریت جهادی
بخش اول : وظایف دستگاه های رسمی کشور
۱- ارجحیت فرهنگ ( فرهنگ از اقتصاد هم مهم‌تر است. فرهنگ، به معنای هوایی است که ما تنفّس میکنیم ؛ فرهنگ یعنی باورهای مردم، ایمان مردم، عادات مردم، آن چیزهایی که مردم در زندگی روزمره با آن سر و کار دائمی دارند و الهام‌بخش مردم در حرکات و اعمال آنها است؛ اگر خدای‌ناکرده جهت‌گیری غلط باشد، زندگی جوری دیگری خواهد شد؛ تمرکز دشمنان بر روی فرهنگ بیشتر از همه جا است. چرا؟ به‌خاطر همین تأثیر زیادی که فرهنگ دارد. هدف و آماج تحرّک دشمنان در زمینه‌ی فرهنگ، عبارت است از ایمان مردم و باورهای مردم . از روزهای اوّل انقلاب، دستگاه‌های تبلیغات، همه‌ی توش‌و‌توان خود را گذاشته‌اند برای اینکه مردم را نسبت به پایه‌های این انقلاب بی‌اعتقاد کنند. این کارِ فرهنگی است؟ ایمان مردم را مورد تهاجم قرار دادند، باورهای قلبی مردم را مورد تهاجم قرار میدهند؛ این را نمیشود انسان ندیده بگیرد)
۲- توجه به خطوط قرمز در حوزه آزادی ( مسئولان فرهنگی، باید مراقب رخنه‌ی فرهنگی باشند؛ رخنه‌های فرهنگی بسیار خطرناک است؛ باید حسّاس باشند، باید هشیار باشند. چطور از ما توقّع دارند که خطوط قرمز اعتقادی و انقلابی کشورمان و جوانانمان را ندیده بگیریم؟)
۳- اقدامات ایجابی و دفاعی در حوزه فرهنگ ( در تخریب فرهنگی، کاری که تخریب‌کنند‌گان فرهنگ انجام میدهند این است که به‌جای عزم راسخ ملّی، تردید را در مردم ترویج میکنند . جای احساس عزّت و اعتمادبه‌نفس ملّی، احساس حقارت ملّی را به آنها تزریق میکنند؛ جای ایمان راسخ، شبهه‌افکنی و بی‌اعتقادی؛ جای کار و تلاش و همّت بلند، لذّت‌جویی و شهوت‌رانی . دستگاه‌های رسمی فرهنگی کشور بایستی وظایف خودشان را در مقابل اینها انجام بدهند. البتّه بعضی از وظایف، وظایف ایجابی است، بعضی از وظایف هم وظایف دفاعی است؛ هر دوی اینها باید انجام بگیرد؛ هم وظایف ایجابی، هم وظایف دفاعی. دستگاههای تبلیغاتی کشور ما ــ چه آنهایی که مستقیماً مربوط به دولتند، چه آنهایی که مستقیم مربوط به دولت نیستند ــ از هوچی‌گری رسانه‌های بیگانه یا رسانه‌هایی که زبان بیگانه را در کام خودشان دارند، نباید بهراسند، رفتارشان را با آنها تنظیم نباید بکنند )
۴- توجه به حد ومرز آزادی ( آزادی غیر از ولنگاری است؛ آزادی غیر از رهاسازی همه‌ی ضابطه‌ها است. آزادی دارای ضابطه است. اگر چنانچه کسانی هستند در کشور که برای تیشه به ریشه‌ی ایمان جوانان زدن دارند تلاش میکنند، نمیشود این را تماشا کرد به‌عنوان اینکه این آزادی است. نمیشود بی‌تفاوت نشست. اینکه ببینیم کسانی با استفاده‌ی از هنر، با استفاده‌ی از بیان، با استفاده‌ی از ابزارهای گوناگون، با استفاده‌ی از پول، راه مردم را بزنند، ایمان مردم را مورد تهاجم قرار بدهند، در فرهنگ اسلامی و انقلابی مردم رخنه ایجاد کنند )
بخش دوم : وظیفه جوانان و مراجع فرهنگی
۱- تداوم کار آغاز شده از سوی جوانان در حوزه فرهنگ با جدیت :
امّا آنچه نقطه‌ی مهم‌تر عرض من است، خطاب به جوانهایی است که در سرتاسر کشور فعّالیّتهای فرهنگی را به صورت خودجوش شروع با اراده‌ی خودشان، با انگیزه‌ی خودشان شروع کردند که بحمدالله خیلی هم وسیع شده است. کار را هرچه میتوانند به‌طور جدّی دنبال کنند و ادامه بدهند. بدانند که همین گسترش کار فرهنگی در بین جوانهای مؤمن و انقلابی، نقش بسیار زیادی را در پیشرفت این کشور و در ایستادگی ما در مقابل دشمنان این ملّت، ایفا کرده است.
۲- حفظ نگاه نقادانه مراجع فرهنگی به اوضاع فرهنگی کشور با منطق محکم و با بیان روشن،
مَراجع فرهنگی ( یعنی علما، اساتید، روشنفکران انقلابی، هنرمندان متعهّد، ) نگاه نقّادانه خودشان را نسبت به اوضاع فرهنگی کشور همچنان داشته باشند و تذکّر بدهند با منطق محکم و با بیان روشن، نقطه نظرات صحیح را ارائه بدهند. با تهمت‌زنی و جنجال‌آفرینی، بنده موافق نیستم؛ با تکفیر کردن و متهم کردن این و آن، بنده موافق نیستم. اعتقاد من این است که مجموعه‌ی انقلابی کشور ـ که بحمدالله تعداد بی‌شماری از آنها در بین جوانهای ما، در بین صاحب‌نظران ما، اساتید ما، بزرگان ما، تحصیل‌کرده‌های ما حضور دارند ـ میتوانند با منطقِ محکم وارد میدان بشوند، نقّادی کنند. نقاط ضعف را و نقاط منفی را به رخ ما مسئولین بکشانند. گاهی میشود که مسئول، متوجّه نیست چه دارد میگذرد در متن جامعه، امّا آن جوان در متن جامعه است، او میفهمد؛ آن عزم ملّی و مدیریّت جهادی که عرض کردیم در زمینه‌ی فرهنگ .

————————————-

دیدگاه چهره های سیاسی در خصوص نام گذاری سال ۹۳
آیت الله احمد علم الهدی امام جمعه مشهد : مقام معظم رهبری فرمان عزم ملی صادر فرموده اند.
- در پدافند فرهنگی در مقابله با بی حجابی ها، بی عفتی ها و پرده بریها مردم مامور اجرای فرمان رهبری هستند و در کنارشان مدیریت جهادی مسئولان است و اگر این مدیریت جهادی نباشد عزم ملی ابتر خواهد شد.
- در سال گذشته دو بینش متضاد سیاسی در کشور ما وجود داشت که یکی از بینش ها معتقد به مذاکره و دست به سمت دشمن دراز کردن بود تا بتواند تحریم ها را لغو کند و مشکلات اقتصادی را حل کنند و در مقابل بینش دیگرمی گفت باید در مقابل دشمن بیاستیم و در مقاومت بیافزاییم.
آیت الله علم الهدی گفت: اما در مقابل این دو بینش تنها یک راه مشکل گشا بود که باعث شد ملت متحد و یکپارچه در یک خط قرار گیرند و آن نعمت رهبری بود.
وی اظهار کرد: مقام معظم رهبری از یک طرف با بیان سیاست نرمش قهرمانانه راهبرد پنجره باز کردن به سوی غرب را مطرح کردند و از سوی دیگر با طرح آسمانی فرهیخته پرور اقتصاد مقاومتی این سیاست مقاومت در برابر دشمن را مطرح کردند و به این طریق هر دو طرفدار سیاست مقاومت و مذاکره قرار گرفتند.
امام جمعه مشهد خطاب به مردم و مسئولان تصریح کرد: شکر نعمت تنها به دعا نیست بلکه باید این شکر را کاربردی کنیم و مردم باید در عرصه اقتصاد و فرهنگ فعال شوند و آنهایی که در یک کارخانه کار می کنند مرد و مردانه وارد میدان شوند و پای کار بایستند و آن سرمایه ای که فرمان تولید را در دست دارد توجه کند که مقام معظم رهبری فرمان عزم ملی صادر فرموده اند. ( بلاغ نیوز ، ۱/۱/۱۳۹۳ )
سید رضا اکرمی: فرهنگ را از خانواده‌ها آغاز کنیم
رئیس شورای فرهنگی نهاد ریاست جمهوری با اشاره به موضوع فرهنگ در جامعه گفت: باید این موضوع را از خانواده‌ها آغاز کنیم. , وی با اشاره به این‌که «در سال ۹۲ حماسه سیاسی رخ داد و در سال جدید باید به صورت جدی‌تر به فکر تحقق حماسه اقتصادی بود» اظهار کرد: در سند چشم‌انداز ۲۰ ساله برنامه پنج ساله توسعه و همچنین سیاست‌های اقتصاد مقاومتی که از سوی مقام معظم رهبری ابلاغ شد برنامه‌ها، اهداف و افق کاملا مشخص شده و اکنون زمان اجراست.
ایرج ندیمی عضو کمیسیون اقتصادی مجلس: معیشت مردم و اقتصاد مقاومتی در سال جدیدمورد توجه دولت باشد
ندیمی با تاکید بر این‌که «بیشترین توجه حکومت باید معطوف به معیشت مردم باشد» بهبود معیشت را از طریق کاهش تورم و نقدینگی میسر دانست. وی گفت: طبیعتا عمده توجه دولت در سال آینده باید به اجرای اقتصاد مقاومتی باشد. تا بتوانیم در رابطه با مباحث حوزه‌ی تولید و اشتغال و صادرات رفتار متناسب داشته باشیم.
نعمتی عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس : با انتقال نقدینگی به تولید، باید رکود تورمی را شکست
وی با اشاره به اولویت‌های که در صنایع کشور و سرمایه‌گذاری در این زمینه‌ها وجود دارد ابراز عقیده کرد که باید تلاش کنیم رکورد را شکسته و به سمت تولید حرکت کنیم که یکی از راه‌های آن انتقال نقدینگی به تولید است.
اسماعیل جلیلی:لزوم اتحاد قوا و مردم برای جهش در اقتصاد و فرهنگ
نائب رئیس فراکسیون اصولگرایان رهروان ولایت با تاکید بر لزوم اتحاد قوا و مردم برای جهش در اقتصاد و فرهنگ
گفت: یکی از دغدغه‌هایی که باعث شده مقام معظم رهبری به مباحث اقتصادی توجه داشته باشند شرایط اقتصادی کشور است.
وی اضافه کرد: تأکید رهبر معظم انقلاب در این زمینه نشانگر این است که برنامه‌های طراحی شده تاکنون ناکارآمد بوده و نتوانسته شرایط مطلوب اقتصادی را فراهم کند. ( خبر آنلاین ، ۱/۱/۱۳۹۳ )
یدالله جوانی کارشناس مسائل سیاسی : افزایش هجمه فرهنگی دشمن عامل هشدار رهبر معظم انقلاب
- همانگونه که امام خمینی (ره) فرمودند و مشی مقام معظم رهبری نیز است “منشأ همه خوشبختی و بدبختی یک ملت فرهنگ است” .
- هجمه فرهنگی دشمن نسبت به گذشته بیشتر شده از این رو مقام معظم رهبری امسال در کنار اقتصاد موضوع فرهنگ را نیز مطرح کردند .
- هر کس در مقابل تهاجم فرهنگی و جنگ نرم دشمن نقش و وظیفه ای دارد اما اساس کار مردم هستند.
- رهبر معظم انقلاب چند سال است که در شعار سال موضوع اقتصاد را بیان می کنند و این نشان می دهد که برای پیشرفت موضوع اقتصاد بسیار اهمیت دارد.
- رهبری در سخنان آغاز سال جدید فرمودند حماسه سیاسی تحقق یافت اما حماسه اقتصادی آن طور که انتظار می رفت محقق نشد از این رو پیش بینی می شد که اقتصاد همچنان در اولویت باشد.
- همانگونه که مد نظر مقام معظم رهبری هم هست در اقتصاد مقاومتی مردم باید به صحنه بیایند و حماسه اقتصادی را خلق کنند و دولت در این راستا وظایف خاص خود را دارد و باید به ریل گذاری و کنترل های لازم بپردازد. ( یدالله جوانی ، خبرگزاری فارس ، ۱/۱/۱۳۹۳ )
بازتاب پیام نوروزی مقام معظم رهبری ذر رسانه های فارسی زبان غرب

رسانه های فارسی زبان وابسته به غرب، در آغاز سال ۱۳۹۳، اقدام به بازتاب پیام نوروزی مقام معظم رهبری کردند.

—————————————–
سایت رادیو فردا(Radio Farda)، نوشت : “آیت‌الله علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی ایران روز اول فروردین سال ۹۳ در پیام‌های نوروزی خود مسئله اقتصاد را محور تلاش‌های نظام جمهوری اسلامی در سال جدید عنوان کرده و وعده دادند که امسال شاهد رونق و شکوفایی اقتصادی خواهیم بود.”
این سایت ادامه داد: “آیت‌الله خامنه‌ای به روال دو دهه گذشته، سال جدید را نامگذاری کرد و گفت که سال ۹۳ سال “اقتصاد و فرهنگ، با عزم ملی و مدیریت جهادی” خواهد بود. وی خواستار آن شده که مردم در زندگی و سازندگی کشور مشارکت کرده و گفته است: “هم در اقتصاد و هم در فرهنگ، کار بدون حضور مردم پیش نخواهد رفت و گروه‌های گوناگون مردمی باید با اراده و عزم راسخ ملی در این عرصه‌ها نقش آفرینی کنند.”“

سایت دویچه وله(DW) هم نوشت: “رهبر جمهوری اسلامی ایران در پیام نوروزی خود تحقق شعار سال ۹۳ را مستلزم تلاش مشترک مسئولان و آحاد مردم عنوان کرد و گفت: “هم در اقتصاد و هم در فرهنگ، کار بدون حضور مردم پیش نخواهد رفت و گروه‌های گوناگون مردمی باید با اراده و عزم راسخ ملّی در این عرصه‌ها نقش‌آفرینی کنند.”“

سایت رادیو فرانسه(RFI) نیز نوشت: “دقایقی پس از تحویل سال نوی ایرانی آیت الله علی خامنه ای طی پیامی ضمن تبریک به مناسبت فرارسیدن سال جدید این سال به نام سال ” اقتصاد و فرهنگ با عزم ملی و مدیریت جهادی ” نامگذاری کرد. رهبر جمهوری اسلامی ایران در این پیام از جمله می گوید: “در سالی که گذشت اعلام شده بود که سال ” حماسه سیاسی وحماسه اقتصادی ” است، حماسه سیاسی بحمدالله درعرصه های مختلف به بهترین وجهی صورت گرفت. درباب حماسه اقتصادی کار که باید انجام بگیرد و توقع بود که اتفاق بیفتد، اتفاق نیفتاد. تلاش هایی انجام گرفت که مورد سپاس است، ولی کار بزرگی که باید در زمینه حماسه اقتصادی انجام بگیرد، همچنان در پیش روی ماست و ما موظفیم که این حماسه را به وجود بیاوریم، مسئله اساسی اقتصاد برای کشور ما وملت ما یک مسئله مهم است.”“

العربیه(Alarabiya) هم نوشت: “آیت الله علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی ایران در پیام نوروزی خود به مناسبت سال جدید شمسی، گفت که در سال گذشته حماسه اقتصادی به شکل مورد انتظار محقق نشد. وی در ترسیم افق سال نو، دو مسئله اقتصاد و فرهنگ را مهم‌تر از مسائل دیگر بر شمرد و تاکید کرد: “برای تحقق شعار سال ۹۳ یعنی اقتصاد و فرهنگ، با عزم ملی و مدیریت جهادی تلاش مشترک مسئولان و آحاد مردم ضروری است.”“ ( جام نیوز، ۱/۱/۱۳۹۳ )

نکات پایانی
۱- مقام معظم رهبری در جوار بارگاه ملکوتی امام رضا : امیدواریم در گفتارهای صاحب‌نظران و دانایان جامعه که میفهمند سیاست جمهوری اسلامی، امروز چیست و چه‌کار دارد انجام میگیرد، برای افکار عمومی روشن بشود.
۲- سالی که آقا آن را سال نوآوری و شکوفایی نامیدند، بعد از عید در اولین جلسه شورای عالی انقلاب فرهنگی موضوع مطرح شد و همه خیلی خوشحال بودند و استقبال کردند و بر اهمیت این سال تأکید کردند. صحبت از این شد که حالا دستگاه ها چه وظایفی دارند. یکی از اعضای شورا پیشنهاد کرد که ما یک دبیرخانه ای در کنار دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی یا در دل دبیرخانه موجود برای این شعار تشکیل دهیم و از همه دستگاه ها بخواهیم که تا فلان تاریخ همه نمونه های نوآوری و اسناد نوآوری خود را برای ما برسانند. بنده مخالفت کردم و گفتم از این کارها هیچ خروجی مفیدی درنمی آید. فرض کنید یک اداره ای هم یک وانت اوراق برای شما فرستاد و اسمش را گذاشتند نوآوری. شما چه کار می کنید ؟ آنجا گفتم که بنده معتقدم غرض رهبری این نیست که از این نوع کارهای اداری صورت بگیرد، بلکه غرض این است که تمام دستگاه هایی که با عموم مردم سر و کار دارند، حقیقت این موضوع را تشریح و ضرورتش را بیان کنند و نیاز کشور را توضیح دهند و آثار زیانبار فقدان آن را بیان کنند.



:: بازدید از این مطلب : 230
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 13 اسفند 1393 | نظرات ()
نوشته شده توسط : سلطان قلبها

چهارشنبه سوري (سوزي)

یکی از جشن‌های آتش که در ایران باستان برای پیش درآمد یا پیش‌باز نوروز برگزار می‌شده و آمیزه‌ای از چند آیین گوناگون است، جشن سوری بوده‌است. سوری به یک چم (معنی) سرخی است و اشاره به سرخی گل است که در این روز می‌افروخته‌اند. در تاریخ بخارا آمده‌است:

چون امیر سدید منصوربن نوح به ملک نشست، هنوز سال تمام نشده بود که در شب سوری چنان که عادت قدیم است آتشی عظیم افروختند.

این آتش را در شب سوری که هم‌زمان با روزهای «بهیژک» یا «پنچهٔ دزدیده» بود برای گریزاندن سرما و فراخوانی گرما، آن هم بیشتر بر روی بامها می‌افروختند که هم شگون داشته و هم به باور نیاکانمان، تنورهٔ آتش و دود بر بامها، فروهر درگذشتگان را به خانه‌های خود رهنمون می‌کرده‌است.

به دیگر سخن این آتش‌افروزی بر بام خانه‌ها، آخرین گام از آیین‌های گاهنبار پنجه یا ده روز پایان سال است. این ده روز را ده روز فروردیان یا فروردیگان می‌گویند که دربرگیرندهٔ پنجه کوچک (پنج روز نخست-اشتاد روز تا اناران- از ماه اسفند در گاهشماری زرتشتی، برابر با بیست و پنجم اسفند ماه بنا به گاهشمار رسمی کشور) و پنجه بزرگ (پنجهٔ دزدیه، پنج روز پایان سال) می‌باشد.[۶]

چند روز پیش از نوروز مردمانی به نام آتش‌افروزان که پیام‌آور این جشن اهورایی بودند به شهرها و روستاها می‌رفتند تا مردم را برای این آیین آماده کنند. آتش‌افروزان، زنان و مردانی هنرمند بودند که با برگزاری نمایشهای خیابانی، دست‌افشانی‌ها، سرودها و آوازهای شورانگیز به سرگرم کردن و خشنود ساختن مردمان می‌پرداختند؛ آنها از هفت روز پیش از نوروز تا دو هفته پس از نوروز با پدید آمدن تاریکی شامگاه، در تمامی جایهای شهر و ده آتش می‌افروختند و آن را تا برآمدن خورشید روشن نگاه می‌داشتند. این آتش، نماد و نشانهٔ نیروی مهر و نور و دوستی بود. هدف آتش‌افروزان برگرداندن نیروی فزاینده و نیک به مردمان برای چیره شدن بر غم و افسردگی بود. همین هدف مهمترین دلیل برپایی جشن سده در میانه زمستان هم هست.[۷]

رقص با آتش

آیین آتش‌افروزی پیش از نوروز به گونه‌های دیگر در نزد مردمان دیگر کشورها نیز پدیدار می‌شود، آریاییان قفقاز هنوز در این شب هفت توده آتش می‌افروزند و از روی آن می‌جهند. بنا به آیینی کهن در سوئد، شبی را که «والبوری» خوانده می‌شود به عنوان آغاز بهار می‌شمارند و در آن آتشی بزرگ افروخته و پیرامون آن به جشن و شادی می‌پردازند. همچنین نمونه دوردستی از آتش‌افروزی نوروزی را در نزد مردم روستاهای جنوب کشور رومانی گزارش کرده‌اند.

آیین آتش‌افروزی تا روزگار ما بر جای مانده و نام «چهارشنبه سوری» بر خود گرفته‌است. در ایران باستان بخش‌بندی هفته به گونه امروزی (شنبه تا پنجشنبه و جمعه) نبوده و در گاهشماری ایرانیان هر یک از ۳۰ روز ماه نامی ویژه داشته‌است (امرداد، دی بآذر، آذر، …، سروش، رشن، فرودین، ورهرام،... ، شهریور، سپندارمزد، خورداد و..). «هفته» ریشه در ادیان سامی دارد، که باور داشتند خداوند، جهان را در ۶ روز آفرید و روز هفتم به استراحت پرداخت و آفرینش پایان یافت؛ و از همین رو روز هفتم را به زبان یهودی شنبد یا شنبه نامیده‌اند که به معنی فراغت و آسایش است. بخش‌بندی روزها به هفته از یهود به عرب و از اعراب به ایرانیان رسیده‌است. اعراب دربارهٔ هر یک از روزهای هفته باورهایی داشته‌اند؛ برای نمونه اینکه چهارشنبهٔ هر هفته روز شومی است.[۸]

منوچهری دامغانی هم اینگونه به این باور اشاره می‌کند:

چهارشنبه که روز بلاست باده بخور   به ساتکین می‌خور تا به عافیت گذرد

عكس هايي در اي باره در ادامه مطلب.....

تصاوير زيباسازی|www.RoozGozar.com|تصاویر زیباسازی



:: بازدید از این مطلب : 192
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 13 اسفند 1393 | نظرات ()
نوشته شده توسط : سلطان قلبها

قانون ملی شدن صنعت نفت

در واقع پیشنهادی بود که به امضای همه اعضای کمیسیون مخصوص نفت در مجلس شورای ملی ایران در ۱۷ اسفند ۱۳۲۹ به مجلس ارائه شد و تصویب گردید.

متن پیشنهاد تصویب شده:

به‌نام سعادت ملت ایران و به‌منظور کمک به تأمین صلح جهانی، امضاکنندگان ذیل پیشنهاد می‌نمائیم که صنعت نفت ایران در تمام مناطق کشور بدون استثنا ملی اعلام شود یعنی تمام عملیات اکتشاف، استخراج و بهره‌برداری در دست دولت قرارگیرد.

مجلس سنا نیز این پیشنهاد را در ۲۹ اسفند ۱۳۲۹ تصویب کرد و پیشنهاد قانونی شد.

پیشینه

در سالهای ۱۳۲۶ و ۱۳۲۷ مذاکراتی بین نویل گس، از مقامات شرکت نفت ایران و انگلیس، و عباسقلی گلشائیان، وزیر دارائی دولت ساعد انجام شد و حاصل آن قراردادی بود که به قرارداد الحاقی گس-گلشائیان معروف شد. طبق این قرارداد، حق امتیاز ایران از نفت جنوب افزایش می‌یافت ولی در عین حال قرارداد اصلی یعنی قرارداد ۱۹۳۳ تغییری نمی‌کرد بلکه برپایه قانونی استواری قرار می‌گرفت.[۱]

دکتر مصدق اگرچه در دوره پانزدهم در مجلس حضور نداشت ولی به‌کمک نمایندگانی از جبهه ملی مثل حسین مکی، مظفر بقائی و ابوالحسن حائری‌زاده توانست از تصویب آن جلوگیری کند و عمر مجلس پانزدهم به‌پایان رسید.[۲] شاه در این دوره به مقامات بریتانیا اطمینان می‌داد که اگر با اصلاحات او و افزایش اختیاراتش موافقت کنند قرارداد الحاقی نیز به تصویب خواهد رسید. او بر اعمال نفوذ دربار و ارتش برای جلوگیری از انتخاب نمایندگان مخالف قرارداد در مجلس شانزدهم حساب می‌کرد.

با شروع انتخابات و روشن شدن اعمال نفوذهای وسیع در جریان آن، دکتر مصدق با عده‌ای از هم‌فکرانش در اعتراض به وضع انتخابات در دربار متحصن شدند. شاه با اکراه آنان را در کاخ پذیرفت ولی اعتراض آنان به انتخابات را قبول نکرد. دکتر مصدق و همراهانش در این تحصن جبهه ملی ایران را پایه گذاشتند که در سال‌های بعد نقش موثری در صحنه سیاسی ایران داشت. دکتر مصدق و چند تن دیگر از جبهه ملی در انتخابات مجلس شانزدهم (پس از ابطال صندوق‌های تهران و رأی‌گیری مجدد) به مجلس راه یافتند.[۲]

در همین دوره عبدالحسین هژیر که پس از نخست‌وزیری مدتی عملاً و بعد رسما وزیر دربار بود به دست فدائیان اسلام کشته شد و این ضربه‌ای به دربار و شاه بود. مجلس شانزدهم پس از انعقاد به ساعد (که شاه دوباره بدون رای تمایل مجلس او را منصوب کرده بود) رای اعتماد نداد و دوران نخست‌وزیری او به‌پایان رسید، بدون این‌که بتواند قرارداد الحاقی را که دربار و دولت بریتانیا به تصویب آن نظر داشتند به تصویب برساند.

پس از ساعد، علی منصور با حمایت روشن سفارت و شخص سفیر بریتانیا یعنی لوروژتل، نخست‌وزیر شد. بریتانیایی‌ها او را قادر به قبولاندن قرارداد الحاقی به مجلس می‌دانستند. منصور نیز بدون رای تمایل به نخست‌وزیری رسید و شاه به این ترتیب می‌خواست بر اختیارات خود تاکید کند.

در ۴ خرداد ۱۳۲۹ دکتر مصدق در نطقی مجلس مؤسسان را غیرقانونی خواند و به شاه نصیحت کرد که از اقدامات خلاف قانون اساسی مشروطه دوری کند. وی همچنین از دخالت‌های دربار و اشرف پهلوی و رئیس ستاد ارتش در امور سیاسی کشور انتقاد کرد. او همچنین طرحی را برای تصویب پیشنهاد کرد که تصمیمات مجلس موسسان بی‌اعتبار شوند ولی این طرح تصویب نشد. احمد قوام نیز با انتشار نامه سرگشاده‌ای به‌شدت از شاه و تمایل او به کسب اختیارات بیشتر انتقاد کرد. حکیمی که اینک وزیر دربار بود نامه تندی در پاسخ به قوام فرستاد. در واقع دخالت‌های شاه و دربار در امور سیاسی ایران و نیز فساد دربار (اعم از مالی و غیره) در جامعه آنان را منفور ساخته بود و برخی سیاست‌مداران از این موضوع برای کسب وجهه استفاده می‌کردند. شاه به‌ویژه در این دوره از جبهه ملی بیمناک بود و براساس اسناد وزارت خارجه انگلستان بارها به شپرد سفیر جدید بریتانیا از جبهه بدگویی می‌کرد. در یک مورد گفته بود که او جبهه ملی را از حزب توده خطرناک‌تر می‌داند.

منصور برای جلب نمایندگان به خواسته‌های جبهه ملی با نظر مساعد برخورد می‌کرد. همچنین او آیت‌الله کاشانی را که پس از ترور شاه به لبنان تبعید شده بود به ایران دعوت کرد. بالاخره منصور قرارداد الحاقی را به مجلس تقدیم کرد ولی نظری در موافقت با آن ابراز نکرد و خواست که مجلس قرارداد را بررسی کند. بریتانیا که تردید منصور در دفاع از قرارداد را دید با نظر مثبت به نخست‌وزیری سرلشکر رزم‌آرا تمایل نشان داد. منصور در ۵ تیر ۱۳۲۹، به شرط اعزام به رم در سمت سفیر ایران در ایتالیا، استعفا کرد.

در سال ۱۳۲۹ شاه با همسر دوم خود ثریا اسفندیاری ازدواج کرد.[۳]

رزم‌آرا که در ارتش به‌خاطر سخت‌کوشی و مدیریت خود صاحب نامی بود وارد سیاست شده بود و با ایجاد پیوند با محافل سیاسی به ویژه اشرف پهلوی امیدوار به نخست‌وزیری بود. شاه و بریتانیا نیز می‌خواستند که فرد مؤثری که از اقدامات مختلف نترسد نخست‌وزیر شود و کار قرارداد الحاقی را تمام کند.


بار دیگر شاه بدون رای تمایل مجلس نخست‌وزیر جدید، یعنی رزم‌آرا را منصوب کرد. دکتر مصدق و جبهه ملی به‌شدت با او مخالفت کردند ولی او توانست رای اعتماد از مجلس را به دست آورد. رزم‌آرا زیر فشار بریتانیا از مجلس خواستار تصویب قرارداد الحاقی شد ولی مخالفت مصدق و جبهه ملی بجای این کار منجر به مطرح شدن پیشنهاد ملی شدن نفت در سراسر ایران شد. موضوع منحل کردن مجلس به دست شاه برای باز کردن دست رزم‌آرا نیز در میان طرفداران بریتانیا مطرح بود ولی شاه که دیگر از قدرت گرفتن رزم‌آرا و احتمال سرنگونی خود به دست او بیم‌ناک شده بود به مخالفان او پیوست. رزم‌آرا که از تصویب قرارداد الحاقی مایوس شده بود بدون این‌که اعلام کند می‌خواست با پشتیبانی ظاهری از اندیشه ملی شدن نفت قرارداد جدیدی را پیشنهاد کند که عملاً حق امتیاز ایران را به ۵۰ درصد می‌رساند. ولی مقامات شرکت نفت ایران و انگلیس به شدت با این فکر مخالفت کردند. رزم‌آرا در ۱۳ اسفند ۱۳۲۹ ظاهراً به دست یکی از اعضای فدائیان اسلام کشته شد، اگر چه هنوز روشن نیست که چه کسانی واقعا در کشتن او دست داشتند.


پس از کشته شدن رزم‌آرا، شاه باز هم بدون کسب رأی تمایل مجلس، حسن علا را به نخست‌وزیری برگزید. علا پس از چند روز ناگهان استعفا کرد و شاه آماده بود تا سید ضیاءالدین طباطبائی را به نخست‌وزیری برگمارد. گفته می‌شد که شاه با انحلال مجلس و سید ضیاء با دستگیری مخالفان جلوی روند ملی شدن نفت را خواهند گرفت. در جلسه‌ای در مجلس شورای‌ملی، جمال امامی به مصدق پیشنهاد نخست‌وزیری کرد، با این فکر که او قبول نخواهد کرد و سپس سید ضیاء نخست‌وزیر خواهد شد. در واقع سید ضیاء هم‌زمان با این جلسه نزد شاه بود و منتظر بود تا با رأی تمایل مجلس نخست‌وزیر شود. ولی دکتر مصدق نخست‌وزیری را قبول کرد و نقشه‌های شاه و انگلیسی‌ها و سید ضیاء و دیگران عملی نشد.

قدرت شاه در دوره نخست‌وزیری مصدق روزبه‌روز کمتر می‌شد و تمام کوشش‌های او و دربار با اقدامات متقابل مصدق خنثی می‌شد. به خاطر محبوبیت مصدق و امر ملی شدن نفت، شاه نیز در ظاهر از او پشتیبانی می‌کرد ولی عملاً در برکناری او می‌کوشید. در رویداد ۳۰ تیر ۱۳۳۱ ارتش به طرفداران مصدق و کمونیستها تیراندازی کرد و عده‌ای کشته شدند.

پس از به نخست وزیری رسیدن مصدق در اردیبهشت 1330 و اصلاح جزیی در گزارش 9 ماده‌ای کمیسیون نفت، اجرای قانون ملی شدن صنعت نفت در سرلوحه برنامه دولت قرار گرفت.

 
 
   
 
 
 
 
 
 
 
 


:: بازدید از این مطلب : 290
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : سه شنبه 25 اسفند 1393 | نظرات ()
نوشته شده توسط : سلطان قلبها

پیدایش نوروز

نوروز جشن آریائی

قدمت نوروز و وجود این جشن به زمان‌های پیش از هخامنشیان و مادها برمی‌گردد زمانی که آریائی‌ها سرزمین‌شان را به دو قسمت تقسیم می‌کردند و دو فصل گرما و سرما داشتند فصل سرما شامل ده ماه و فصل گرما شامل دو ماه بود، چنانچه در اوستا آمده‌است. بعدها در این دو فصل تغییری پدید آمد و به موجب وندیداد تابستان دارای ۷ ماه و زمستان ۵ ماه گردید. در هر یک از این دو فصل جشنی بر پا می‌داشتند که هر دو آغاز سال نو به شمار می‌رفته‌است. وجود پایه و اساس جشن‌های نوروز و مهرگان در آغاز فصول دوگانهٔ آریائی‌ها گویای آن است که زمینهٔ اصلی پیدایش هر یک از آنها، بزرگداشت سرآغاز سال، توجه به پایان یک فصل و آغاز فصلی دیگر بوده‌است. با مرور زمان و تحول تدریجی اوضاع جشن نوروز از آن صورت بسیط نجومی و گاه‌شناسی بیرون آمد و بعدها جنبه‌های متعدد دینی و رسمی و سیاسی پیدا کرد. سرانجام این یادگار با سنن دیرین خود از مدتی متجاوز از نه قرن پیش در آغاز برج حمل جای ثابتی یافت و تنها جشن جهانی است که می‌توان گفت تمامی جنبه‌های دینی، رسمی، سیاسی و طبیعی را در خود جای داده‌است.

 

مراسم ایرانیان باستان در نوروز

آداب و رسوم نوروزی همه سرچشمه‌ای کهن دارند و از نظر گاه دانش مردم‌شناسی بسیار جالب توجه برای مطالعه هستند. ایرانیان عقیده داشتند که سرنوشت انسان و جهان در سالی که در پیش است، در نوروز تعیین می‌شود. گفته می‌شد که در این روز زرتشت با خدا گفتگویی پنهانی داشت و در این روز نیکبختی‌ها برای مردمان زمین، تقسیم می‌گردد و از این روست که ایرانیان آن را روز امید نامند.[۲۳]

خوان نوروزی

ایرانیان عقیده داشتند که در ایام نوروز ارواح درگذشتگان از جایگاه آسمانی خود به زمین و به خانه‌های خویش باز می‌گردند. بازماندگان برای پذیرایی از آنها سفره‌ای رنگین می‌گستراندند و انواع خوراک‌ها و نوشاک‌ها را در آن می‌نهادند تا ارواح درگذشتگان از پذیرایی و صفا و پاکیزگی بازماندگان، دل خوش شده و آنان را برکت عطا کنند. این رسم توجیه سفرهٔ نوروزی یا هفت سین شد. استاد پورداود هفت سین را همان خوانی که جهت درگذشتگان می‌گستردند، می‌داند.[۲۴]

هفت صنف

یکی از آیین‌های که پیش از نوروز تدارک آن مرسوم بوده، پروردن سبزه می‌باشد. به موجب روایتی کهن، بیست و پنج روز پیش از عید، ستون‌هایی از خشت خام اطراف حیاط دربار برپا می‌کردند و بر فراز هر ستونی نوعی دانه از حبوبات می‌کاشتند و خوبی و بدی رویش غلات را در سالی که در پیش بود، از چگونگی روییدن آن پیش بینی می‌کردند. معمول بود به رشد این دانه‌ها نگریسته و هر یک از دانه‌هایی که بهتر بار آمده بود، تفال می‌زدند که آن محصول در سال بیشتر خواهد بود. در خانه‌ها نیز در ظروف ویژه سبزه به عمل می‌آوردند. هر کدام از مردمان در ظرفی یا چیزی مانند آن اقلامی از دانه‌ها از قبیل گندم، جو، برنج، لوبیا، عدس، ارزن، نخود، کنجد، باقلا، ذرت، و ماش می‌کاشتند.[۲۵]

ابوریحان بیرونی نیز در داستان‌های پیدایش سبزه‌های نوروزی آورده‌است، «هر شخصی از راه تبرک به این روز در طشتی جو کاشت، سپس این رسم در ایرانیان پایدار ماند، که روز نوروز در کنار خانه هفت صنف از غلات بر هفت استوانه بکارند، و از روئیدن این غلات، به خوبی و بدی زراعت و حاصل سالیانه حدس بزنند.» تقدس عدد هفت نزد ایرانیان بیشتر از این جهت بود که نمایندهٔ ۷ امشاسپند است. امشاسپند به هفت فرشتهٔ بزرگ که هر یک مظهر یکی از صفات اهورامزداست، گفته می‌شود. برخی از محققان عقیده دارند که ترکیب لغوی هفت سین از همین هفت صنف غلات است که ابوریحان به آن اشاره کرده‌است. به عبارت دیگر هفت صنف که در اوایل ظهور اسلام به پیروی از سنت‌های باستانی متداول بوده و فقط به جنبهٔ تقدس آن از جهت عدد هفت و زیبایی سبزه‌های نوروزی، از نظر سنن دیرین، توجه می شده، به تدریج در زبان عامهٔ مردم به این ترتیب تغییر یافته است: هفت صنف، هفت صن، هفت سن، هفت سین و در نتیجه به پیروی از معنی ظاهری کلمه، کم‌کم چنین پنداشته شده که باید بر سفرهٔ نوروزی، هفت چیز که نام آن با سین آغاز گردد، فراهم آید.[۲۶]

جشن و مراسم آب پاشی

از جمله مراسم بسیار مشهور و سنتی معتبری که در نوروز انجام می‌شد، رسوم آبریزگان یا شست و شو و غسل و آب پاشیدن به یکدیگر بوده است. در جشن آبریزگان و به کار بردن آب، برای تطهیر و برای اطمینان یافتن از باران کافی بوده است. ابوریحان بیرونی می‌گوید مردمان هنگام سپیده‌دم این روز، خود را می‌شستند و در آب کاریزها و آبگیرها، غوطه‌ور می‌شدند. در این روز مردمان به یکدیگر آب می‌پاشیدند، به همان دلیلی که خود را می‌شستند و سبب آن همان اغتسال است.[۲۷] برخی گفته‌اند که علت این است که در کشور ایران دیرگاهی باران نبارید، ناگهان به ایران سخت ببارید و مردم به این باران تبرک جستند و از این آب به یکدیگر پاشیدند و این کار همین طور در ایران مرسوم بماند.[۲۸]

به نظر می‌رسد جشن آبریزگان اصلی همان تیرگان باشد و در نوروز عبارت بوده‌است از غسل و شست و شو و آماده شدن از لحاظ سنن دینی جهت حلول سال نو.[۲۹]

هدایای نوروزی

در نوروز و مهرگان رسم بود که نمایندگان و بزرگان و فرمانروایان ایالات و اشراف و عامهٔ مردم هر یک به توانایی و استطاعت، هدایایی را به دربار اهدا می‌کردند.[۳۰]

در نوروز مردم بیکدیگر شیرینی هدیه می‌دادند و این رسم در دوران ساسانی همگانی بوده‌است. در نوروز بزرگ، پیش از لب به سخن گشودن، شکر می‌خورند و بر خود روغن می‌مالند تا از انواع بلایا در طول سال، در امان باشند.[۳۱]

جشن سوری پایان سال

یکی از جشن‌های آتش مرسوم جشن سوری پایان سال بود. این جشن در یکی از چند شب آخر سال که مسلماً چهارشنبه نبوده است برگزار می‌شده‌است.[۳۲] در جشن فروردگان مردم پیش از عید نوروز بر روی پشت بام‌ها، آتش برمی‌افروختند، اگر چنین می‌کردند تصور بر این بود که فروهرها (ارواح مردگان) به طور گروهی بازگشته و مانند یک سپاه به بازماندگان کمک خواهند کرد. در نتیجه جنگ‌های خیلی مهم، را سعی می‌کردند که در بهار آغاز کنند چون فروهرها، در بهار به یاری بازماندگان می‌آیند.[۳۳]

کوسه برنشین

مراسم کوسه برنشین یا بهار جشن یکی دیگر از مراسم نوروزی بود. ابوریحان بیرونی شرح این رسم را آورده‌است که در اولین روز بهار مرد کوسه (یعنی شخصی که او را در چانه و زنخ زیاده بر چند موی نباشد.) را بر خر می‌نشاندند که به دستی کلاغ داشت و به دستی بادزن که خود را مرتب باد می‌زد اشعاری می‌خواند که حاکی از وداع با زمستان و سرما بود و از مردم چیزی به سکه و دینار می‌گرفت. آنچه از مردم می‌ستاند، از بامداد تا نیمروز به جهت خزانه و شاه بود و آنچه از نیمروز تا عصر اخذ می‌کرد، تعلق به خودش داشت. آنگاه اگر از عصر وی را می‌دیدند، مورد آزار و شتم قرار می‌دادند.[۳۴] این رسم در روزگار ساسانی و دورهٔ اسلامی، توسط غلامان سیاه اجرا می‌شده که ملبس به لباس‌های رنگارنگ شده و با آرایش ویژه و لهجهٔ شکسته و خاصی که داشتند، دف و دایره می‌زدند و ترانه‌های نوروزی می‌خواندند. حاجی فیروزهای امروزی که مقارن نوروز و سال نو در کوی و برزن مردم را به طرب در می‌آورند، از بقایای آن رسم کهن است. با این تفاوت که امروزه چون غلام و سیاهانی نیستند که چنین کنند، دیگران خود را سیاه کرده و به زی آنان آراسته و تقلیدشان می‌کنند.[۳۵]

میر نوروزی

در ایران رسم بود در ایام عید نوروز محض تفریح عمومی و مضحکه فردی عامی و از میان مردم را به عنوان پادشاه یا امیر یا حاکمی موقتی به نام میر نوروزی انتخاب می‌کردند و برای یک یا چند روز زمام امور شهری را به عهده‌اش می‌سپردند پس از انقضای ایام جشن سلطنت او نیز به پایان می‌رسیده‌است. واضح است که جز تفریح و خنده و بازی هیچ منظور دیگری در بین نبوده است و احکامی که میرنوروزی صادر می‌کرده پس از نوروز به حال اول بازگردانده می‌شده‌است.[۳۶]

بارعام نوروزی

از رسم‌هایی که شاهان در نوروز برگزار می‌کردند، یکی این بود که شاه جشن نوروز را افتتاح می‌کرد و به مردمان اعلام می‌داشت که وی آنان را بار خواهد داد و به آنان نیکی خواهد کرد. دومین روز، بلند پایه‌ترین کسان را بار می‌داد، یعنی دهقانان و اعضای خاندان‌های بزرگ (اشراف بلند پایهٔ موروثی، ویسپوهران). سومین روز، اسوران و بلند پایه‌ترین موبدان را بار می‌داد. چهارمین روز، خانوادهٔ خود و نزدیکان خویشان و درباریان را بار می‌داد و پنجمین روز، فرزندان و کارگزاران خود را بار می‌داد. بدین ترتیب به هر کدام رتبه و اکرامی را که شایستهٔ آن بود ارزانی می‌داشت چون روز ششم فرا می‌رسید، شاه که وظایف خود را نسبت به آنان انجام داده‌بود، نوروز را برای خود و در خلوت جشن می‌گرفت.

در دو جشن بزرگ نوروز و مهرگان تظلم و دادخواهی و بارعام شاه و رسوم اهدای پیش کش‌ها بسیار اهمیت داشت و با تشریفات فراوان اجرا می‌شد.[۳۷] در نوروز رسمی در دربار جاری بود که اربابان نقش بندگان را برعهده می‌گرفتند و برعکس. خواجه نظام‌الملک طوسی وزیر مشهور سلاطین سلجوقی نکتهٔ دیگری دربارهٔ جشن نوروز در زمان ساسانیان ضبط کرده‌است.

رسم ملکان عجم چنان بوداست که روز نوروز و مهرگان پادشاه اجازهٔ دیدار عامهٔ مردم را می‌داده‌است و هیچ کس را مانعی از دیدار با شاه نبوده‌است. هر کس قصهٔ خویش نوشته و شکایت خود را آماده می‌کرد و شاه نامه‌ها و شکایات مردم را یک به یک، بررسی می‌کرد. اگر از شاه شکایتی می‌شد، موبد موبدان را قاضی قرار داده و شاه از تخت به زیر آمدی و پیش موبد به دو زانو می‌نشست و می‌گفت «بدون محابا بین من و این مرد داوری کن. هیچ گناهی نیست، نزدیک ایزد تعالی، بزرگتر از گناه پادشاهان چون شاه بیدادگر باشد، لشکر همه بیدادگر شوند و خدای عز و عجل را فراموش کنند و کفران نعمت آرند.» پس موبد به داد مردم، رسیدگی کرده و داد به تمامی بستاند و اگر کسی بر ملک، دعوی باطل کرده بود، عقوبتی بزرگ به او می‌داد و می‌گفت «این سزای آن کس است که بر شاه و مملکت وی عیب جوید.» در نوروز هر که ضعیف تر بود، نزدیکتر به شاه بود و کسانی که قویتر بودند، باید دورتر از شاه جای می‌گرفتند. از زمان اردشیر تا زمان یزدگرد بزه گر (یکم)، این رسم بر جا بود. یزدگرد روشهای پدران را بگردانید.

خواجه نظام‌الملک طوسی، یزدگرد یکم را به عنوان پادشاهی که این رسم را برانداخته، معرفی کرده‌است ولی در واقع این رسم توسط یزدگرد دوم، لغو شده‌است.[۳۸]

 

روایتی از پیامبر اسلام در مورد نوروز

در کیهان‌شناسی نوشتهٔ زکریا قزوینی، روایتی از پیامبر اسلام، آمده‌است که با استناد به قول عبدالصمد بن علی که از قول پدربزرگش، عبدالله بن عباس آن را نقل کرده‌است، جامی سیمین محتوی شیرینی به پیامبر هدیه شد. پیامبر پرسید «این چیست؟» پاسخ دادند «اینها شیرینی نوروز است.» وی گفت «نوروز چیست؟» پاسخ دادند «عیدی بزرگ برای ایرانیان است.» گفت «این روزی است که در آن خدا سپاه را دوباره زنده کرد.» پرسیدند «کدام سپاه، ای پیامبر خدا؟» پاسخ داد «سپاه کسانی که از اقامتگاه‌های خود از ترس مرگ بیرون آمدند و هزاران بودند و خدا به آنان گفت، بمیرید و بعد آنان را آن روز زنده کرد و روان‌هایشان را به آنان بازگردانید و به آسمان فرمان داد که بارانی بر آنان ببارد، از این روست که مردمان این رسم را دارند که در این روز آب می‌پاشند.» سپس مقداری از آن شیرینی را خورد و محتوای جام را میان اصحاب خود تقسیم کرد. ابوریحان بیرونی نیز این روایت را در آثار الباقیه آورده‌است.[۴۰



:: بازدید از این مطلب : 334
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : سه شنبه 12 اسفند 1393 | نظرات ()
نوشته شده توسط : سلطان قلبها

لباس برای عید,لباس عید برای بچه ها,عید

 

 

خرید لباس و کفش مناسب برای عید

هرچه به نوروز نزدیک تر شویم قیمت لباس و کفش بالاتر می‌رود، اجناس فروشگاه‌های خرید پوشاک گران‌تر می‌شوند و امکان پرو لباس برایتان دشوارتر خواهد شد. خوشبختانه خیلی از فروشگاه‌ها تقریبا از یکی دو ماه پیش، پوشاک نوروزی‌شان را برای مشتری‌های دور اندیشی که نمی‌خواهند شب عید سرگردان باشند، آماده کرده‌‌اند.

در خرید لباس یادتان باشد که حتما آن را به تن‌تان امتحان کنید. خیلی از ما تصور درستی از اندازه‌های مان نداریم برای مثال برخی افراد چاق خودشان را لاغرتر از آنچه هستند می‌بینند و لاغرهایی هم هستند که گمان می‌کنند چاق هستند! بهتر است حتما با یک آشنای با سلیقه به خرید لباس بروید و یادتان باشد هیچ فروشنده‌ای به شما نمی‌گوید لباس به تن‌تان زار می‌زند آنها می‌خواهند کالایشان را به هر قیمتی شده بفروشند و بنابراین از چیزی که شما پوشیده‌اید تعریف می‌کنند و در این شرایط شما به کسی که درباره آنچه پوشیده‌اید نظری واقعی بدهد نیاز دارید.

در خرید لباس برای کودکان این نکته را به یاد داشته باشید که آنها معمولا برای اثبات توانمندی‌هایشان اصرار می‌کنند خودشان لباس‌شان را به تن کنند پس اگر می‌خواهید لباسی پر از دکمه و بند‌های عجیب و غریب که به هم گره می‌خورند بخرید باید انتظارهای طولانی را برای این که کودک‌تان بتواند آن را بپوشد را بپذیرید.

شایسته تر آن است که لباس کودکان عکس چاپی قهرمان‌های فیلم‌ها یا کارتون‌های مشهور را نداشته باشد، چرا که بنابر گفته روان‌شناس‌ها، رفتارهای خشن این قهرمان‌ها که اغلب از کشور خودمان نیستند باعث می‌شود خشونت در نظر کودکان امری عادی تلقی شود.

پوست بچه‌ها حساس و لطیف است پس در انتخاب جنس لباس‌شان دقت کنید و پوشاکی را برایشان در نظر بگیرید که الیاف طبیعی داشته و فاقد نایلون باشد. به بچه‌ها حق انتخاب بدهید. از آنها بپرسید که آیا لباس‌شان را می‌پسندند یا نه؟ برای خرید پوشاک نوزادان نیز فراموش نکنید که آنها به سرعت بزرگ می‌شوند و اگر لباسی کاملا اندازه برایشان بگیرید ممکن است تا ماه آینده کمی‌ برایشان تنگ‌شده باشد و به همین دلیل باید پوشاک‌شان را کمی ‌بزرگ‌تر انتخاب کنید.

برای کودکان چند دست لباس که روی هم پوشیده شوند از یک دست لباس گرم بهتر است. دلیلش هم این است که وقتی به مهمانی می‌روید محیط خانه گرم‌تر از محیط بیرون است و شما می‌توانید لباس رویی را از تن کودک خارج کنید و هنگام خارج شدن از خانه بار دیگر آن را تنش کنید تا سرما نخورد.
خرید کفش عید
 بهترین کفش، کفشی است که پاشنه ای متوسط (تقریبا ۲ سانتی‌متری) دارد و نوکش گرد است و به پنجه‌ها آسیب نمی‌زند. در خرید کفش به این نکته دقت داشته باشید که پاشنه‌اش زیاد بلند نباشد و اگر اصرار دارید کفش پاشنه بلند بپوشید دست کم آن را پهن و یکدست انتخاب کنید تا بهتر بتوانید تعادل‌تان را حفظ کنید.

در خرید کفش بهتر است کف کفش آج‌دار باشد تا احتمال لیزخوردنتان را کاهش بدهد. کفش‌های بنددار یا چکمه‌هایی که ساق‌های بلند و زیپ‌دار دارند برای عید دیدنی مناسب نیستند. تصور کنید که هر بار به مهمانی می‌روید ناچار باشید بخشی از وقت‌تان را جلوی در خانه صاحبخانه به بازکردن یا بستن بند‌های کفش‌تان یا بالا یا پایین کشیدن زیپش بگذرانید!

می‌دانید چرا مراکز خرید کفش معمولا شب‌ها شلوغ‌تر از روزها هستند؟ دلیلش این است که مردم می‌خواهند در ساعات پایانی روز کفش بخرند تا به این ترتیب با احتساب ورم کردن پاهایشان در این ساعات، کفشی با اندازه مناسب برای خود انتخاب کنند. به عبارت دیگر اگر روز کفش بخرید ممکن است در شب، وقتی پاهایتان در اثر پیاده‌روی ورم می‌کنند، حس کنید کفش‌ها پاهایتان را می‌زنند و برایتان کوچک شده‌اند.

در خرید کفش برای کودکان، فقط به سایز پایشان توجه نکنید، چرا که ممکن است قالب‌های مختلف با وجود سایزهای ظاهرا یکسان اندازه‌های متفاوتی داشته باشند. کودکان نمی‌توانند دقیقا تشخیص بدهند که آیا کفشی اندازه‌شان هست یا نه. این وظیفه شماست که نوک کفش را لمس کنید تا بفهمید آیا فضای خالی جلوی کفش وجود دارد یا کفش تنگ است و به انگشت‌های پای شان فشار می‌آید؟ و… .

در خرید کفش هرگز حرف فروشنده‌ای را که می‌گوید کفش کوچک‌تر بردارید چون به مرور زمان جا باز می‌کند نپذیرید! در نظر داشته باشید که کفش‌های روباز برای بچه‌ها چندان مناسب نیستند و آنها نمی‌توانند تعادل‌شان را با این نوع کفش‌ها حفظ کنند. کفش‌های پاشنه‌دار هم برای دختربچه‌های کم سن و سال مضر هستند و ممکن است باعث پیچیدن مچ پا یا زمین خوردن‌شان شوند.



:: بازدید از این مطلب : 457
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : سه شنبه 12 اسفند 1393 | نظرات ()